از خداوند به دور باد و نفرین بر کسی که به شب قدر برسد و زنده باشد، اما آمرزیده نشود.

فضیلت و اعمال شب قدر

از پیامبرگرامی اسلام (ص) نیز نقل است:

"انس بن مالک" از پیامبر (ص) نقل کرده که فرمودند: ماه مبارک به شما رو آورده است و در این ماه شبی است که برتر از هزار ماه است و هر کس از فیض شب قدر محروم گردد، از تمام خیرات بی‌نصیب مانده است و محروم نمی‌ماند از برکات شب قدر، مگر کسی که خویشتن را محروم کرده است.

از امام باقر (ع) نیز درباره به وجود آمدن شب قدر نقل است: که اگر خداوند کارهای مؤمنان را چند برابر نکند به سر حد کمال نمی‌رسند، اما از راه لطف کارهای نیکوی آن‌ها را چند برابر می‌فرماید تا کاستی هایشان جبران شود.

بر این اساس، راز سعادتمند شدن انسان‌ها در شب قدر، عمل اختیاری صالحی است که با عنایت خداوند، برکت یافته و چند برابر می‌شود.

از حضرت رسول (ص) نیز پیرامون شب زنده داری شب قدر نقل است که فرمودند: کسی که شب قدر را شب زنده‌داری کند، تا شب قدر آینده، عذاب دوزخ از او دور گردد.

امام موسی بن جعفر (ع) نیز درباره شب قدر فرمودند: کسی که در شب قدر غسل کرده و تا سپیده صبح شب زنده‌داری کند، گناهانش آمرزیده می‌شود.

تمامی این روایات بر این مطلب دلالت دارند که برخی مقدرات و پاداش‌ها، مانند دور شدن از عذاب دوزخ، نتیجه کار خود بندگان است و سرنوشت هر انسانی در شب قدر به دست خودش رقم می‌خورد.

در شب قدر به خواندن دعاهایی از جمله "جوش کبیر"، "دعای افتتاح" و "ابوحمزه ثمالی" سفارش شده زیرا انسان با یادآوری لطف، گذشت، کرم، رحمت و بخشش بی‌پایان خدای مهربان او را در کنار و دستگیر خویش می‌بیند و نور امید در دلش می درخشد.

اعمال شب های قدر
شب نوزدهم :این شب با عظمت آغاز شبهاى قدر است،و شب قدر آن شبى است که در طول سال،شبى به خوبى‏ و فضلیت آن یافت نمی ‏شود،و عمل در این شب (شب قدر)از عمل در طول هزار ماه بهتر است،و تقدیر امور سال در این شب صورت‏ می‏گیرد،و فرشتگان و روح که اعظم فرشتگان الهى است،در این شب به اذن پروردگار به زمین فرود می ‏آیند،و به محضر امام زمان(عج) می ‏رسند و آنچه را که براى هر فرد مقدّر شده بر آن حضرت عرضه می‏دارند.

و اعمال شبهاى قدر بر دو نوع است: یکى اعمالى که در هر سه شب باید انجام داد،و دیگر اعمالى که مخصوص به هر یک از شبهاى قدر است

اوّل:اعمالى است که در هر سه شب باید انجام داد،و آن چند عمل است:

اوّل:غسل کردند.علاّمه مجلسى فرموده‏ بهتر است غسل شب قدر در هنگام غروب آفتاب انجام گیرد،که نماز شام را با غسل بخواند.

دوم:دو رکعت نماز که‏ در هر رکعت پس از سوره«حمد»،هفت مرتبه«توحید»خوانده،و پس از فراغت از نماز هفتاد مرتبه بگوید،استغفر اللّه و اتوب الیه در روایت نبوى است:که از جاى برنخیزد تا خدا او و پدر و مادرش را بیامرزد،تا آخر خبر. سوم:قرآن مجید را باز کند و در برابر خود گرفته و بگوید:

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِکِتَابِکَ الْمُنْزَلِ وَ مَا فِیهِ وَ فِیهِ اسْمُکَ الْأَکْبَرُ وَ أَسْمَاؤُکَ الْحُسْنَى وَ مَا یُخَافُ وَ یُرْجَى أَنْ تَجْعَلَنِی مِنْ عُتَقَائِکَ مِنَ النَّارِ.

خداى از تو درخواست مى‏کنم به حق کتاب نازل شده‏ات،و آنچه در آن است،و در آن است نام بزرگت‏ترت،و نامهاى نیکوترت‏ و آنچه بیم‏انگیز است و امیدبخش،اینکه مرا از آزادشدگان از آتش دوزخ قرار دهى.

سپس هر حاجت که دارد بخواهد.

اللَّهُمَّ بِحَقِّ هَذَا الْقُرْآنِ وَ بِحَقِّ مَنْ أَرْسَلْتَهُ بِهِ وَ بِحَقِّ کُلِّ مُؤْمِنٍ مَدَحْتَهُ فِیهِ وَ بِحَقِّکَ عَلَیْهِمْ فَلا أَحَدَ أَعْرَفُ بِحَقِّکَ مِنْکَ
خدایا به حق این قرآن،و به حق کسى‏که آن را بر او فرستادى،و به حق‏ هر مؤمنى که او را در قرآن ستودى،و به حق خود بر آنان،پس احدى شناساتر از تو به حق تو نیست
سپس ده مرتبه بگوید:

بِکَ یَا اللَّهُ(به ذاتت اى خدا)....،و ده مرتبه بِمُحَمَّدٍ (به حق محمّد)....،و ده مرتبه بِعَلِیٍّ (به حق على)،و ده مرتبه بِفَاطِمَةَ (به حق فاطمه)....،و ده مرتبه بِالْحَسَنِ (به حق حسن)...،و ده مرتبه بِالْحُسَیْنِ (به حق حسین‏).....،و ده مرتبه بِعَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ (به حق على بن الحسین)....،و ده مرتبه بِمُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ (به حق محمّد بن على).....،و ده مرتبه بِجَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ (به حق جعفر بن محمّد )......،و ده مرتبه بِمُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ (به حق موسى بن جعفر).....،و ده مرتبه بِعَلِیِّ بْنِ مُوسَى (به حق على بن موسى).....،و ده مرتبه بِمُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ (به حق محمد بن على).....، ده مرتبه بِعَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدٍ (به حق على بن محمّد )....،و ده مرتبه بِالْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ (به حق حسین بن على).....،و ده مرتبه بِالْحُجَّةِ (به حق حجّت).

پس هر حاجتى که دارى از خدا بخواه.

پنجم:حضرت سید الشهّدا علیه السّلام‏ را زیارت کند.در روایت آمده:هنگامى که شب قدر مى‏شود،منادى از آسمان هفتم از پشت عرش ندا سر می دهد که خدا هرکه را به زیارت مزار امام حسین علیه السّلام آمده آمرزید.

ششم:این شبها (شب های قدر) را احیا بدارد،روایت شده هرکه شب‏ قدر را احیا بدارد،گناهانش آمرزیده مى‏شود،هرچند به شماره ستارگان آسمان و سنگینى کوهها و پیمانه دریاها باشد.

هفتم:صد رکعت نماز بجا آورد،که فضلیت بسیار دارد و بهتر آن است که در هر رکعت پس از سوره«حمد»،ده‏ مرتبه«توحید»بخواند.هشتم:این دعا را بخواند،

اللَّهُمَّ إِنِّی أَمْسَیْتُ لَکَ عَبْدا دَاخِرا لا أَمْلِکُ لِنَفْسِی نَفْعا وَ لا ضَرّا وَ لا أَصْرِفُ عَنْهَ

سُوءا أَشْهَدُ بِذَلِکَ عَلَى نَفْسِی وَ أَعْتَرِفُ لَکَ بِضَعْفِ قُوَّتِی وَ قِلَّةِ حِیلَتِی فَصَلِّ عَلَى

مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْجِزْ لِی مَا وَعَدْتَنِی وَ جَمِیعَ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ مِنَ الْمَغْفِرَةِ

فِی هَذِهِ اللَّیْلَةِ وَ أَتْمِمْ عَلَیَّ مَا آتَیْتَنِی فَإِنِّی عَبْدُکَ الْمِسْکِینُ الْمُسْتَکِینُ الضَّعِیفُ

الْفَقِیرُ الْمَهِینُ اللَّهُمَّ لا تَجْعَلْنِی نَاسِیا لِذِکْرِکَ فِیمَا أَوْلَیْتَنِی وَ لا [غَافِلا] لِإِحْسَانِکَ

فِیمَا أَعْطَیْتَنِی وَ لا آیِسا مِنْ إِجَابَتِکَ وَ إِنْ أَبْطَأَتْ عَنِّی فِی سَرَّاءَ [کُنْتُ‏] أَوْ ضَرَّاءَ أَوْ

شِدَّةٍ أَوْ رَخَاءٍ أَوْ عَافِیَةٍ أَوْ بَلاءٍ أَوْ بُؤْسٍ أَوْ نَعْمَاءَ إِنَّکَ سَمِیعُ الدُّعَاءِ

خدایا شام کردم درحالى‏که براى تو تنها بنده کوچک و خوارى هستم،که براى خویش سود و زیانى را به دست ندارم،و نمى‏توانم از خود پیش‏آمد بدى را بازگردانم،به این امر بر خویش گواهى مى‏دهم،و در پیشگاهت به ناتوانى و کمى چاره‏ام اعتراف مى‏کنم،خدایا بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست،و آنچه را به من و همه مردان و زنان مؤمن،از آمرزش در این شب وعده دادى وفا کن، و آنچه را به من عنایت فرموده‏اى کامل ساز،که من بنده بیچاره،درمانده،ناتوان،تهیدست خوار توام.خدایا مرا فراموش کننده‏ ذکرت قرار مده،در آنچه سزاوار آنم فرمودى،و نه فراموش کننده احسانت،در آنچه عطایم نمودى،و نه ناامید از اجابتت،گرچه مدّت زمانى طولانى گردد،چه در خوشى یا ناخوشى،یا سختى،یا آسانى،یا عافیت،یا بلا،یا تنگدستى،یا در نعمت‏ همانا تو شنونده دعایى.

این دعا را کفعمى از امام زین العابدین علیه السّلام روایت کرده که در شب های قدر،در حال قیام و قعود و رکوع و سجود مى‏خواندند،و علاّمه مجلسى فرموده:بهترین اعمال در این شبها،درخواست آمرزش و دعا است،براى‏ حوایج دنیا و آخرت خود،و پدر و مادر و خویشان،و برادران و خواهران مؤمن،چه آنان‏که زنده‏اند،و چه آنان‏که از دنیا رفته‏اند،و خواندن اذکار،و صلوات بر محمّد و آل محمّد علیهم السّلام به هر اندازه که بتواند و در بعضى از روایات وارد شده:دعاى‏ جوشن کبیر را در این سه شب بخواند.فقیر گوید:که دعاى جوشن کبیر را در بخشهاى پیش آورده‏ام.روایت شده که خدمت‏ رسول خدا صلى اللّه علیه و آله عرض شد:اگر شب قدر را یافتم،از خداى خود چه بخواهم؟فرمود:عافیت. دوّم:اعمال مخصوص هر یک از این شبها است.

فرا رسیدن لیالی قدر گرامی باد

 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ إِنَّا أَنزَلْنَاهُ فِی لَیْلَهِ الْقَدْرِ وَمَا أَدْرَاکَ مَا لَیْلَهُ الْقَدْرِ * لَیْلَهُ الْقَدْرِ خَیْرٌ مِّنْ أَلْفِ شَهْرٍ. تَنَزَّلُ الْمَلَائِکَهُ وَالرُّوحُ فِیهَا بِإِذْنِ رَبِّهِم مِّن کُلِّ أَمْرٍ سَلَامٌ هِیَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ.
ما، آن (قرآن) را در (شب قدر) نازل کردیم و تو، چه مى دانى (شب قدر) چیست؟ شب قدر، از هزارماه بهتر است، فرشتگان و (روح) در آن شب به اذن پروردگار خود، براى تقدیر هر کارى نازل مى شوند، آن شب انباشته از سلامت و برکت و رحمت، تا طلوع صبح است.  

معرفی کتاب های جشنواره رضوی(1)امام علی بن موسی الرضا (ع)

این کتاب یکی از جامعترین آثاری است که در دوران معاصر در خصوص ابعاد مختلف زندگی حضرت امام رضا علیه السلام نگاشته شده است و از این حیث کم نظیر است. کتاب در 3 بخش کلی تدوین یافته، بخش اول با عنوان زندگانی و سیره شامل هفت فصل است، تحلیل قائله واقفیه و هجرت تاریخی امام علیه الســام از مدینه به مرو و مباحث بسیار مهمی در تحمیل ولاییتعهدی بر امام رضا علیه السلام و ابعاد مختلف آن و زندگی سیاسی ایشان، شخصیت اخلاقی و معنوی و علمی امام، همراه با ذکر کامل متن مناظرات امام رضا علیه السلام و در نهایت شــهادت حضرت برخی مباحث مطرح شده در بخش اول است. بخش دوم، شامل ســخنان گوهربار و آموزه های رضوی در زمینه های گوناگون، از جمله قرآن و امامت و توسل و زیارت و نماز و روزه و حج و تقوا و نشانه های مومن و اخلاق و علم و ازدواج و طب و تغذیه و... بخش سوم هم به پیشینه توس، بنای حرم مطهر و چگونگی شکل گیری مشهد الرضا و ایجاد و توسعه صحن ها و شرح حال برخی مشاهیر مدفون در حرم رضوی اختصاص یافته است.

معرفی کتاب های جشنواره رضوی(2)اعترافات غلامان

کتاب "اعترافات غلامان" از زبان غلامان جنگی بنی عباس و مامون روایت می شود .حکایت آوردن امام رضا(ع)از مدینه به مرو است.هر بخش از نگاه یک غلام روایت می شود غلامی که سرکرده غلامانی ست که امام را از مدینه به مرو می آورند.روایت آنها بازگو کننده و نشان دهنده روش ستمگرانه و مزورانه حکام عباسی و بخصوص مامون است که بر هیچ یک از اطرافیانش رحم نمی کند و با سیاستی شیطانی پس از بهره برداری سیاسی و کاری از ایشان به جهت اطلاعشان از رفتارش آنها را نابود می کند .او حتی بر وزیر ایرانی اش سهل هم رحم نمی کند و برای راضی نمودن دستگاه خلافت عباسی وبرای آنکه توطئه اش مخفی بماند غلام را هم به هلاکت می رساند .ظلم و جور و سیاست های تزویر گرانه حکام و ماموران خلافتی در ارتباط با مردم و غلامان و بالاخص خاندان عصمت و طهارت به خوبی نشان داده شده .وضعیت زندگی و عشق مردم به امام و تاثیر عاطفی ایشان بر مردم و نفوذشان میان آنها و ترس خلیفه از این قدرت نفوذ به خوبی نمایانده شده.

حکایت سفر امام و اتفاقاتی که می افتد از نگاه غلامی جنگی که در ارتباط نزدیک با دستگاه خلفاست و خود در جنگ قدرت میان آنها زخمی سخت خورده می شنویم .کتاب روایت برهه ای از تاریخ است که دارای اهمیت فراوانی ست .به چراهای بسیار پاسخ می دهد و فرازهای تاریخی را بازگو می کند که تعیین کننده بوده اند .مسیر تاریخ را تغییر داده اند و به شهادت امامی انجامیده اند که اینک مرقد مطهرشان مامن وپناه بسیاری از دلشکستگان و حاجتمندان و آرزوی دوستدارانش است .

داستان نزول باران ،شیران پرده ،ورود امام به نیشابور که از اهمیت فراوانی برخوردار است –بخشهایی از کتاب را به خود اختصاص داده است.و در نهایت شهادت غمبار امام به فرمان مامون و توسط یکی از غلامان و ارتباط آن با کودکی او و حکایت سوزنی که وسیله بازی او در کودکی و رنجانیدن و آزار دیگران بوده –فصل پایانی کتاب را تشکیل می دهد .غلام باهمان سوزنی که می تواند به عنوان یک سمیل و نماد مطرح شود به قتل می رسد.
 

معرفی کتاب های جشنواره رضوی(3)دوست مهربان کبوترها

دوست مهربان کبوتر ها

نویسنده : مجید ملا محمدی

ناشر : بوستان کتاب

دراین کتاب نویسنده داستنهای زندگی حضرت امام رضا(ع)رابازگومی کند.علاقمندان به مطالعه درباره زندگی امام رضا(ع)رامی توانندبه این کتاب مراجعه نمایند.یکی ازداستانهای این کتاب به اینگونه می باشد:

هوابوی شکوفه می داد. گنجشک تنهایی بود. بال بال می زد. این سو و آن سو می پرید. گاه روی شاخه ی درخت سیب می نشست و به امام رضا عَلَیهِ السَّلَام خیره می شد. باز می آمد و جیک جیک کنان بالای سر امام پرواز می کرد. گنجشک چه می خواست بگوید؟ آیا برایش اتفاقی افتاده بود، یا به سرش زده بود که به خاطر هوای مَلَس بهاری، بازی گوشی کند؟سُلَیمَان خوب خیره شد به گنجشک. امام رضا عَلَیهِ السَّلَام قدم زنان، اما با دقت به گنجشک نگاه می کرد. سُلَیمَان چند بار آمد جلو که پرنده را کیش کند. امام نگذاشت.- بگذار ببینم چه می گوید.چشم های سُلَیمَان از تعجب گرد شد. هوا بوی شکوفه می داد. عطر شکوفه های سیب در باغ پیچیده بود.سر و صدای گنجشک بیشتر شد. امام ایستاد و رو به سُلَیمَان گفت:می دانی این گنجشک چه می گوید؟سُلَیمَان با حالتی بهت زده و نگران جواب داد: نه سرورم. .......